Effem, Effem Paano Ka Ginawa?

Medyo effeminate ako since I was a kid.

Kaya naman hindi na nakapagtataka na madalas rin akong malait nung grade school and high school.

Eh ganoon talaga. Ito na ako eh.

Gusto mong magsumbong sa mga magulang mo kaso alam mong hindi ka naman nila maiintindihan dahil hindi rin naman sila bukas sa sekswalidad mo.

Ito ata ang naging pinaka-mahirap para sa akin habang lumalaki...

Ang pagtanggap ko sa sarili.

Ang pagtanggap ng iba sa akin.

Ang pagtanggap ng magulang sa akin.

Kaya naman wala na akong koneksyon sa aking mga kaklase nung elementary at high school.

At hindi ko naman rin hinahanap iyon.

Growing up effeminate in a Catholic country really was a huge disadvantage.

Hindi ka lang maagang namulat sa realidad ng mundo, kundi sa realidad ng pagkababaw ng mga pag-iisip ng mga tao.

Lalo na sa mga kapwa bakla.

Oo, sa kapwa bakla pa ako mismo nakatanggap ng mga hindi magagandang karanasan.

It happened.

Ang weird, ano?

Tayo itong nagsasabi na we are brothers and sisters because of our sexuality, pero kung tutuusin, hindi naman talaga.

We are not united by our sexuality, hence divided.

And I totally get it. Lahat tayo may mga hinahanap sa ating partner or friends or tropa.

Some would like to have a huggable partner to have. Some want athletic or slim.

Some would like to have a femboy. Some transman.

Some would like to have a manly gay. Some with a bit of flair.

Some would like to have someone mature. A lot with younger guys.

Pero sana, we wouldn`t discriminate each other just because they are not the same as us - wavelength and all.

We are all created beautiful in each other`s eyes.

And that is what we all need to accept.

That bias and discrimination will never set us free from the wraps of the earthly desires.

But if we allow people as they are, how wonderful each and every one is, then not only are you setting yourself for a life of thankfulness, but also a life of minimal-stress.

Tao ako.

Tao ikaw.

Tao siya.

Tao tayo.

Comments

Popular Posts